بالاخره کسی پیدا میشود تو را بخواند....

امروز، بهترینِ خودش بود.....خیلی بهم خوش گذشت.....

اینکه بعد از مدتها از خونه زدم بیرون.....با عموی دوست داشتنی ام همراه شدم....و زدم به کوه و جنگل....

اونم نه هر جنگلی....جنگل انبوه.....از اون جنگلایی که درختاش تمام قد، در برابرِ تو قد علم کردند و نمیذارن جز اونا چیزی و رو ببینی و به چیزی توجه کنی...  

همون مخلوقات بی نوایی که سبز بودنشان زندگیست.......همان هایی که تا اوج آسمون دااااد میزنن....

کاش عظمت در نگاه تو باشد.....نه به آنچه که مینگری....چشم ها را باید شست و جور دیگر باید دید....

ولی چگونه؟؟؟؟ اول اینکه چگونه باید دید؟؟؟؟

باید خدا دید..... در تمام موجودات خدا دید.... درخت یعنی خدا هست...  عظمت کوه یعنی خدا شکست ناپذیر است و دریا یعنی خدا صبورانه کنار تو هست.....که با موجهایش دردهایت را ببرد تا عمیق ترین ها و با موج دیگر بهترین ها را در ساحل تقدیمت کند....

باید گفت.....

يا الله يا رحمان يا رحيم.....يا مقلب القلوب... ثبت قلبي الي دينك

حال ميپردازیم که چگونه اینگونه دید؟؟؟؟

خیلی ساده اس. ...چشمایت را ببند و بگو خدایا آماده ام که ببینم بودنت را.....!

آری.. ..جنگل خوب است.....درخت و ......خوب است

دور ترین کرانه...